Chapter 20

And it came to pass, that on one of those days, as he taught the people in the temple, and preached the gospel, the chief priests and the scribes came upon him with the elders,

En het geschiedde in een van die dagen, als Hij in den tempel het volk leerde, en het Evangelie verkondigde, dat de overpriesters, en Schriftgeleerden, met deouderlingen daarover kwamen,

And spake unto him, saying, Tell us, by what authority doest thou these things? or who is he that gave thee this authority?

En spraken tot Hem zeggende: Zeg ons, door wat macht Gij deze dingen doet; of wie Hij is, Die U deze macht heeft gegeven?

And he answered and said unto them, I will also ask you one thing; and answer me:

En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Ik zal u ook een woord vragen, en zegt Mij:

The baptism of John, was it from heaven, or of men?

De doop van Johannes, was die uit den Hemel, of uit de mensen?

And they reasoned with themselves, saying, If we shall say, From heaven; he will say, Why then believed ye him not?

En zij overleiden onder zich, zeggende: Indien wij zeggen: Uit den Hemel; zo zal Hij zeggen: Waarom hebt gij dan hem niet geloofd?

But and if we say, Of men; all the people will stone us: for they be persuaded that John was a prophet.

En indien wij zeggen: Uit de mensen; zo zal ons al het volk stenigen; want zij houden voor zeker, dat Johannes een profeet was.

And they answered, that they could not tell whence it was.

En zij antwoordden, dat zij niet wisten, vanwaar die was.

And Jesus said unto them, Neither tell I you by what authority I do these things.

En Jezus zeide tot hen: Zo zeg Ik u ook niet, door wat macht Ik deze dingen doe.

Then began he to speak to the people this parable; A certain man planted a vineyard, and let it forth to husbandmen, and went into a far country for a long time.

En Hij begon tot het volk deze gelijkenis te zeggen: Een zeker mens plantte een wijngaard, en hij verhuurde dien aan landlieden, en trok een langen tijdbuitenslands.

And at the season he sent a servant to the husbandmen, that they should give him of the fruit of the vineyard: but the husbandmen beat him, and sent him away empty.

En als het de tijd was, zond hij tot de landlieden een dienstknecht, opdat zij hem van de vrucht des wijngaards geven zouden; maar de landlieden sloegendenzelven, en zonden hem ledig heen.

And again he sent another servant: and they beat him also, and entreated him shamefully, and sent him away empty.

En wederom zond hij nog een anderen dienstknecht; maar ook dien geslagen en smadelijk behandeld hebbende, zonden zij hem ledig heen.

And again he sent a third: and they wounded him also, and cast him out.

En wederom zond hij nog een derden; maar zij verwondden ook dezen, en wierpen hem uit.

Then said the lord of the vineyard, What shall I do? I will send my beloved son: it may be they will reverence him when they see him.

En de heer des wijngaards zeide: Wat zal ik doen? Ik zal mijn geliefden zoon zenden; mogelijk dezen ziende, zullen zij hem ontzien.

But when the husbandmen saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir: come, let us kill him, that the inheritance may be ours.

Maar als de landlieden hem zagen, overleiden zij onder elkander, en zeiden: Deze is de erfgenaam; komt, laat ons hem doden, opdat de erfenis onze worde.

So they cast him out of the vineyard, and killed him. What therefore shall the lord of the vineyard do unto them?

En als zij hem buiten den wijngaard uitgeworpen hadden, doodden zij hem. Wat zal dan de heer des wijngaards hun doen?

He shall come and destroy these husbandmen, and shall give the vineyard to others. And when they heard it, they said, God forbid.

Hij zal komen en deze landlieden verderven, en zal den wijngaard aan anderen geven. En als zij dat hoorden, zeiden zij: Dat zij verre!

And he beheld them, and said, What is this then that is written, The stone which the builders rejected, the same is become the head of the corner?

Maar Hij zag hen aan, en zeide: Wat is dan dit, hetwelk geschreven staat: De steen, dien de bouwlieden verworpen hebben, deze is tot een hoofd des hoeksgeworden?

Whosoever shall fall upon that stone shall be broken; but on whomsoever it shall fall, it will grind him to powder.

Een iegelijk, die op dien steen valt, zal verpletterd worden, en op wien hij valt, dien zal hij vermorzelen.

And the chief priests and the scribes the same hour sought to lay hands on him; and they feared the people: for they perceived that he had spoken this parable against them.

En de overpriesteren en de Schriftgeleerden zochten te dierzelver ure de handen aan Hem te slaan; maar zij vreesden het volk; want zij verstonden, dat Hij dezegelijkenis tegen hen gesproken had.

And they watched him, and sent forth spies, which should feign themselves just men, that they might take hold of his words, that so they might deliver him unto the power and authority of the governor.

En zij namen Hem waar, en zonden verspieders uit, die zichzelven veinsden rechtvaardig te zijn; opdat zij Hem in Zijn rede vangen mochten, om Hem aan deheerschappij en de macht des stadhouders over te leveren.

And they asked him, saying, Master, we know that thou sayest and teachest rightly, neither acceptest thou the person of any, but teachest the way of God truly:

En zij vraagden Hem, zeggende: Meester, wij weten, dat Gij recht spreekt en leert, en den persoon niet aanneemt, maar den weg Gods leert in der waarheid.

Is it lawful for us to give tribute unto Caesar, or no?

Is het ons geoorloofd den keizer schatting te geven, of niet?

But he perceived their craftiness, and said unto them, Why tempt ye me?

En Hij, hun arglistigheid bemerkende, zeide tot hen: Wat verzoekt gij Mij?

Shew me a penny. Whose image and superscription hath it? They answered and said, Caesar's.

Toont Mij een penning; wiens beeld en opschrift heeft hij? En zij, antwoordende, zeiden: Des keizers.

And he said unto them, Render therefore unto Caesar the things which be Caesar's, and unto God the things which be God's.

En Hij zeide tot hen: Geeft dan den keizer, dat des keizers is, en Gode, dat Gods is.

And they could not take hold of his words before the people: and they marvelled at his answer, and held their peace.

En zij konden Hem in Zijn woord niet vatten voor het volk; en zich verwonderende over Zijn antwoord, zwegen zij stil.

Then came to him certain of the Sadducees, which deny that there is any resurrection; and they asked him,

En tot Hem kwamen sommigen der Sadduceen, welke tegensprekende zeggen, dat er geen opstanding is, en vraagden Hem.

Saying, Master, Moses wrote unto us, If any man's brother die, having a wife, and he die without children, that his brother should take his wife, and raise up seed unto his brother.

Zeggende: Meester! Mozes heeft ons geschreven: Zo iemands broeder sterft, die een vrouw heeft, en hij sterft zonder kinderen, dat zijn broeder de vrouwnemen zal, en zijn broeder zaad verwekken.

There were therefore seven brethren: and the first took a wife, and died without children.

Er waren nu zeven broeders; en de eerste nam een vrouw, en hij stierf zonder kinderen.

And the second took her to wife, and he died childless.

En de tweede nam die vrouw, en ook deze stierf zonder kinderen.

And the third took her; and in like manner the seven also: and they left no children, and died.

En de derde nam dezelve vrouw; en desgelijks ook de zeven, en hebben geen kinderen nagelaten, en zijn gestorven.

Last of all the woman died also.

En ten laatste na allen stierf ook de vrouw.

Therefore in the resurrection whose wife of them is she? for seven had her to wife.

In de opstanding dan, wiens vrouw van dezen zal zij zijn? Want die zeven hebben dezelve tot een vrouw gehad.

And Jesus answering said unto them, The children of this world marry, and are given in marriage:

En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: De kinderen dezer eeuw trouwen, en worden ten huwelijk uitgegeven;

But they which shall be accounted worthy to obtain that world, and the resurrection from the dead, neither marry, nor are given in marriage:

Maar die waardig zullen geacht zijn die eeuw te verwerven en de opstanding uit de doden, zullen noch trouwen, noch ten huwelijk uitgegeven worden;

Neither can they die any more: for they are equal unto the angels; and are the children of God, being the children of the resurrection.

Want zij kunnen niet meer sterven, want zij zijn den engelen gelijk; en zij zijn kinderen Gods, dewijl zij kinderen der opstanding zijn.

Now that the dead are raised, even Moses shewed at the bush, when he calleth the Lord the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob.

En dat de doden opgewekt zullen worden, heeft ook Mozes aangewezen bij het doornenbos, als hij den Heere noemt den God Abrahams, en den God Izaks,en den God Jakobs.

For he is not a God of the dead, but of the living: for all live unto him.

God nu is niet een God der doden, maar der levenden; want zij leven Hem allen.

Then certain of the scribes answering said, Master, thou hast well said.

En sommigen der Schriftgeleerden, antwoordende, zeiden: Meester! Gij hebt wel gezegd.

And after that they durst not ask him any question at all.

En zij durfden Hem niet meer iets vragen.

And he said unto them, How say they that Christ is David's son?

En Hij zeide tot hen: Hoe zeggen zij, dat de Christus Davids Zoon is?

And David himself saith in the book of Psalms, The LORD said unto my Lord, Sit thou on my right hand,

En David zelf zegt in het boek der psalmen: De Heere heeft gezegd tot mijn Heere: Zit aan Mijn rechter hand,

Till I make thine enemies thy footstool.

Totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten.

David therefore calleth him Lord, how is he then his son?

David dan noemt Hem zijn Heere; en hoe is Hij zijn Zoon?

Then in the audience of all the people he said unto his disciples,

En daar al het volk het hoorde, zeide Hij tot Zijn discipelen:

Beware of the scribes, which desire to walk in long robes, and love greetings in the markets, and the highest seats in the synagogues, and the chief rooms at feasts;

Wacht u van de Schriftgeleerden, die daar willen wandelen in lange klederen, en beminnen de groetingen op de markten, en de voorgestoelten in de synagogen,en de vooraanzittingen in de maaltijden;

Which devour widows' houses, and for a shew make long prayers: the same shall receive greater damnation.

Die der weduwen huizen opeten, en onder een schijn lange gebeden doen; dezen zullen zwaarder oordeel ontvangen. Lukas 21