Chapter 10

  Fjalët e urta të Salomonit. Një fëmijë e urtë e gëzon të atin, por një fëmijë budalla i shkakton vuajtje nënes së vet. 

  Thesaret e padrejtësisë nuk japin dobi, por drejtësia të çliron nga vdekja. 

  Zoti nuk do të lejojë që i drejti të vuajë nga uria, por hedh poshtë dëshirën e të pabesëve. 

  Kush punon me dorë përtace varfërohet, por dora e njerëzve të zellshëm të bën të pasurohesh. 

  Ai që mbledh gjatë verës është një bir i matur, por ai që fle në kohën e korrjeve është një bir që të mbulon me turp. 

  Ka bekime mbi kokën e të drejtit, por dhuna e mbulon gojën e të pabesëve. 

  Kujtimi i të drejtit është në bekim, por emri i të pabesit do të kalbet. 

  Zemërurti i pranon urdhërimet, por fjalamani budalla do të rrëzohet. 

  Ai që ecën në ndershmëri ecën i sigurt, por ai që ndjek rrugë dredharake ka për t`u zbuluar. 

  Kush e shkel syrin shkakton vuajtje, por fjalamani budalla do të rrëzohet. 

  Goja e të drejtit është një burim jete, por dhuna e mbulon gojën e të pabesëve. 

  Urrejtja shkakton grindje, por dashuria mbulon të gjitha fajet. 

  Dituria gjendet mbi buzët e atyre që kanë mendje, por shkopi është për kurrizin e atyre që nuk kanë mend. 

  Të urtët grumbullojnë njohuri, por goja e budallait është një shkatërrim i shpejtë. 

  Begatia e të pasurit është qyteti i tij i fortë; shkatërrimi i të varfërit është varfëria e tyre. 

  Puna e të drejtit i shërben jetës, fitimi i të pabesit mëkatit. 

  Kush ruan mësimet është në rrugën e jetës; por kush nuk pranon kritikën humb. 

  Kush e maskon urrejtjen ka buzë gënjeshtare dhe ai që përhap shpifje është budalla. 

  Në fjalët e shumta faji nuk mungon, por ai që i frenon buzët e tij është i urtë. 

  Gjuha e të drejtit është argjend i zgjedhur, por zemra e të pabesëve vlen pak. 

  Buzët e të drejtit ushqejnë mjaft njerëz, por budallenjtë vdesin sepse nuk kanë mend. 

  Bekimi i Zotit pasuron dhe ai nuk shton asnjë vuajtje. 

  Kryerja e një kobi për budallanë është si një zbavitje; kështu është dituria për njeriun që ka mend. 

  Të pabesit i ndodh ajo nga e cila trembet, por njerëzve të drejtë u jepet ajo që dëshirojnë. 

  Kur kalon furtuna, i pabesi nuk është më, por i drejti ka një themel të përjetshëm. 

  Ashtu si uthulla për dhëmbët dhe tymi për sytë, kështu është dembeli për ata që e dërgojnë. 

  Frika e Zotit i zgjat ditët, por vitet e të pabesit do të shkurtohen. 

  Shpresa e të drejtëve është gëzimi, por pritja e të pabesëve do të zhduket. 

  Rruga e Zotit është një kala për njeriun e ndershëm, por është shkatërrim për ata që kryejnë padrejtësi. 

  I drejti nuk do të lëvizet kurrë, por të pabesët nuk do të banojnë në tokë. 

  Goja e të drejtit prodhon dituri, por gjuha e çoroditur do të pritet. 

  Buzët e të drejtit njohin atë që është e pranueshme; por goja e të pabesëve njeh vetëm gjëra të çoroditura.