Chapter 5

  "Bërtit, pra! A ka vallë ndonjë që të përgjigjet? Kujt prej shenjtorëve do t`i drejtohesh? 

  Zemërimi në fakt e vret të pamendin dhe zilia e vret budallanë. 

  E kam parë të pamendin të lëshojë rrënjë, por shumë shpejt e mallkova banesën e tij. 

  Bijtë e tij nuk kanë asnjë siguri, janë të shtypur te porta, dhe nuk ka njeri që t`i mbrojë. 

  I urituri përpin të korrat e tij, ia merr edhe sikur të jenë midis gjembave, dhe një lak përpin pasurinë e tij. 

  Sepse shpirtligësia nuk del nga pluhuri dhe mundimi nuk mbin nga toka; 

  por njeriu lind për të vuajtur, ashtu si shkëndija për t`u ngjitur lart. 

  Por unë do të kërkoja Perëndinë, dhe Perëndisë do t`i besoja çështjen time, 

  atij që bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të njihen; mrekulli të panumërta, 

  që i jep shiun tokës dhe dërgon ujin në fushat; 

  që ngre të varfrit dhe vë në siguri lart ata që vuajnë. 

  I bën të kota synimet e dinakëve, dhe kështu duart e tyre nuk mund të realizojnë planet e tyre; 

  i merr të urtët në dredhinë e tyre, dhe kështu këshilla e të pandershmëve shpejt bëhet tym. 

  Gjatë ditës ata hasin në errësirë, bash në mesditë ecin me tahmin sikur të ishte natë; 

  por Perëndia e shpëton nevojtarin nga shpata, nga goja e të fuqishmëve dhe nga duart e tyre. 

  Kështu ka shpresë për të mjerin, por padrejtësia ia mbyll gojën atij. 

  Ja, lum njeriu që Perëndia dënon; prandaj ti mos e përbuz ndëshkimin e të Plotfuqishmit; 

  sepse ai e bën plagën, dhe pastaj e fashon, plagos, por duart e tij shërojnë. 

  Nga gjashtë fatkeqësi ai do të të çlirojë, po, në të shtatën e keqja nuk do të të prekë. 

  Në kohë zie do të të shpëtojë nga vdekja, në kohë lufte nga forca e shpatës. 

  Do t`i shpëtosh fshikullit të gjuhës, nuk do të trembesh kur të vijë shkatërrimi. 

  Do të qeshësh me shkatërrimin dhe me zinë, dhe nuk do të kesh frikë nga bishat e dheut; 

  sepse do të kesh një besëlidhje me gurët e dheut, dhe kafshët e fushave do të jenë në paqe me ty. 

  Do të dish që çadra jote është e siguruar; do të vizitosh kullotat e tua dhe do të shikosh që nuk mungon asgjë. 

  Do të kuptosh që pasardhësit e tu janë të shumtë dhe të vegjlit e tu si bari i fushave. 

  Do të zbresësh në varr në moshë të shkuar, ashtu si në stinën e vet mblidhet një tog duajsh. 

  Ja ç`kemi gjetur; kështu është. Dëgjoje dhe përfito".