| Chapter 4 |
1 | si converteris Israhel ait Dominus ad me convertere si abstuleris offendicula tua a facie mea non commoveberis |
2 | et iurabis vivit Dominus in veritate et in iudicio et in iustitia et benedicent eum gentes ipsumque laudabunt |
3 | haec enim dicit Dominus viro Iuda et Hierusalem novate vobis novale et nolite serere super spinas |
4 | circumcidimini Domino et auferte praeputia cordium vestrorum vir Iuda et habitatores Hierusalem ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea et succendatur et non sit qui extinguat propter malitiam cogitationum vestrarum |
5 | adnuntiate in Iuda et in Hierusalem auditum facite loquimini et canite tuba in terra clamate fortiter dicite congregamini et ingrediamur civitates munitas |
6 | levate signum in Sion confortamini nolite stare quia malum ego adduco ab aquilone et contritionem magnam |
7 | ascendit leo de cubili suo et praedo gentium se levavit egressus est de loco suo ut ponat terram tuam in desolationem civitates tuae vastabuntur remanentes absque habitatore |
8 | super hoc accingite vos ciliciis plangite et ululate quia non est aversa ira furoris Domini a nobis |
9 | et erit in die illa dicit Dominus peribit cor regis et cor principum et obstupescent sacerdotes et prophetae consternabuntur |
10 | et dixi heu heu heu Domine Deus ergone decepisti populum istum et Hierusalem dicens pax erit vobis et ecce pervenit gladius usque ad animam |
11 | in tempore illo dicetur populo huic et Hierusalem ventus urens in viis quae sunt in deserto viae filiae populi mei non ad ventilandum et ad purgandum |
12 | spiritus plenus ex his veniet mihi et nunc ego sed loquar iudicia mea cum eis |
13 | ecce quasi nubes ascendet et quasi tempestas currus eius velociores aquilis equi illius vae nobis quoniam vastati sumus |
14 | lava a malitia cor tuum Hierusalem ut salva fias usquequo morabuntur in te cogitationes noxiae |
15 | vox enim adnuntiantis a Dan et notum facientis idolum de monte Ephraim |
16 | concitate gentes ecce auditum est in Hierusalem custodes venire de terra longinqua et dare super civitates Iuda vocem suam |
17 | quasi custodes agrorum facti sunt super eam in gyro quia me ad iracundiam provocavit ait Dominus |
18 | viae tuae et cogitationes tuae fecerunt haec tibi ista malitia tua quia amara quia tetigit cor tuum |
19 | ventrem meum ventrem meum doleo sensus cordis mei turbati sunt in me non tacebo quoniam vocem bucinae audivit anima mea clamorem proelii |
20 | contritio super contritionem vocata est et vastata est omnis terra repente vastata sunt tabernacula mea subito pelles meae |
21 | usquequo videbo fugientem audiam vocem bucinae |
22 | quia stultus populus meus me non cognovit filii insipientes sunt et vecordes sapientes sunt ut faciant mala bene autem facere nescierunt |
23 | aspexi terram et ecce vacua erat et nihili et caelos et non erat lux in eis |
24 | vidi montes et ecce movebantur et omnes colles conturbati sunt |
25 | intuitus sum et non erat homo et omne volatile caeli recessit |
26 | aspexi et ecce Carmelus desertus et omnes urbes eius destructae sunt a facie Domini et a facie irae furoris eius |
27 | haec enim dicit Dominus deserta erit omnis terra sed tamen consummationem non faciam |
28 | lugebit terra et maerebunt caeli desuper eo quod locutus sum cogitavi et non paenituit me nec aversus sum ab eo |
29 | a voce equitis et mittentis sagittam fugit omnis civitas ingressi sunt ardua et ascenderunt rupes universae urbes derelictae sunt et non habitat in eis homo |
30 | tu autem vastata quid facies cum vestieris te coccino cum ornata fueris monili aureo et pinxeris stibio oculos tuos frustra conponeris contempserunt te amatores tui animam tuam quaerent |
31 | vocem enim quasi parturientis audivi angustias ut puerperae vox filiae Sion intermorientis expandentisque manus suas vae mihi quia defecit anima mea propter interfectos |